Rondschrijven nr. 59 ~ Mei 2020.

Christus is opgestaan!

Beste parochianen,
Broeders en zusters in Christus,

Wij bevinden ons nu midden in de Heilige Paastijd. Een Paastijd die ons als nooit tevoren doet beseffen hoe leeg ons leven is zonder een actief kerkelijk leven. Want de Orthodoxie bestaat niet alleen uit een aantal waarheden waarin wij geloven, maar het is een wijze van Zijn, een manier van Leven en een manier van denken, die gevoed wordt door onze Heilige Levende Traditie met als middelpunt het gezamenlijk vieren van de Goddelijke Liturgie.

Momenteel missen we niet alleen het vieren van de Goddelijke Liturgie en het ontvangen van de Heilige Gaven maar ook ons samenzijn in het kader van onze geliefde Orthodoxe tradities en gebruiken. Dit alles betekent voor ons een zware beproeving, maar juist in deze tijd wordt het belang van dit kerkelijk leven met zijn eeuwenoude tradities extra sterk gevoeld en ook onze eigen verantwoordelijkheid daarin. Daarom ben ik ervan overtuigd dat wij allen gesterkt en als andere mensen uit deze pandemie tevoorschijn zullen komen.

Er wordt binnen de Kerk op veel verschillende manieren aangekeken tegen het coronavirus, maar het lijkt mij in ieder geval niet zinvol om het een straf van God te noemen voor onze zonden en zwakheden om op deze manier tot inkeer te komen. Onze Christelijke God is een God van Liefde en niet van wraak of de brenger van lijden.
     Veeleer is het zo dat wij leven in een gevallen wereld, waarvan wij allen deel uit maken en die wij zelf mede in stand houden door onze zonden en zwakheden. En de uitbraak van deze pandemie zegt meer over hoe wij met Gods Schepping omgaan. Hoe wij met dieren omgaan of hoe wij omgaan met onverantwoordelijke medische experimenten. Wij hebben deze pandemie zelf opgeroepen en de consequenties daarvan zullen wij ook zelf moeten dragen. In die zin is het inderdaad een ernstige waarschuwing.

Natuurlijk is uiteindelijk alles wat er gebeurt in zekere zin Gods wil en heeft alles een diepere betekenis die wij misschien zelf niet direct begrijpen. God is tenslotte de Schepper en Drager van de gehele kosmos en ons aller leven. Maar wij kennen in de Orthodoxie ook het begrip 'synergie', kort gezegd: de samenwerking tussen God en de mens. In dit begrip is de grootste gave van God verankerd, namelijk de vrijheid van de mens. Wij zijn niet gepredestineerd of voorbestemd. Wij zijn vrije mensen die deze gave ten goede of ten kwade kunnen gebruiken.
      En dat geldt ook voor onze houding tijdens deze crisis. Als wij in deze omstandigheden, zogenaamd omwille van ons geloof, onverantwoordelijk omgaan met onze eigen gezondheid en die van anderen, dan is dat niets anders dan een verzoeking van God. Want als wij nu zelf bewust de grenzen opzoeken, dan kunnen we dit op geen enkele manier meer verbinden met Gods wil, maar gaat het alleen om onze eigen wil!

En dit geldt met name voor de Kerk. Inderdaad, het geloof kan bergen verzetten. De Kerk is de plaats van genade, vergeving, genezing en nieuw Leven, maar dat wil niet zeggen dat wij geen gewone mensen meer zijn die zoals iedereen bevattelijk zijn voor besmetting met een zeer agressief virus. De Kerk is geen Tovenaar! Het is de plicht van de Kerk en haar bedienaren om hun verantwoordelijkheid ten opzichte van de gelovigen serieus te nemen. Onze Patriarch heeft ons daar al in een vroeg stadium op gewezen en ons met 'pijn in zijn hart' opgeroepen niet meer naar de kerk te gaan, thuis te bidden en bij andere kerkelijke gebruiken de noodzakelijke veiligheidsmaatregelen in acht te nemen die ons eigenlijk vreemd zijn. Want niemand kan zijn persoonlijk geloof boven het welzijn van anderen stellen. Ook dat is een verzoeking van God.

Om een paar voorbeelden te geven: Iedereen kan begrijpen dat in de huidige situatie het kussen van de Kelk door een grote groep van gelovigen gewoon levensgevaarlijk is. Dat heeft absoluut niets met ons geloof te maken, integendeel. Ook het kussen van iconen is zo'n voorbeeld. Het kussen van de icoon is een van manieren van eerbetoon aan de icoon, de daarop afgebeelde heilige en uiteindelijk aan Christus Zelf, zoals wij ook voor de icoon buigen, knielen of ons bekruisigen. De meeste iconen in de kerk bevinden zich zelfs achter glas en alleen daaruit blijkt al dat het niet gaat om de lijfelijke aanraking met de icoon, maar louter om het eerbetoon. Als nu iedereen te midden van zo'n agressief virus ofwel de iconen, ofwel de glazen bescherming blijft kussen, ook dan kunnen wij spreken van een levensgevaarlijke situatie. In dit geval moeten we deze wijze van eerbetoon in de kerk even achterwege laten, niet vanwege onszelf, maar vanwege onze broeders en zusters.

We staan nu op een keerpunt in de benadering van het virus en langzaam wordt het gewone leven weer opgepakt, zij het met extra veiligheidsmaatregelen. Dit zal ook voor de Kerk gelden als de diensten weer toegankelijk worden.

Ik verwacht dat ook wij onze deuren binnenkort weer kunnen openen voor de diensten, maar niet eerder dan half of eind juni, afhankelijk van de wettelijke mogelijkheden en de medische situatie op dat moment.

Houdt daarom onze kalender in de gaten. Tegen die tijd zal ik ook de restricties, waarvan ik er al enkele heb genoemd, bekend maken die voorlopig in onze kerk zullen gelden tot de pandemie is overwonnen.

Het zal vreemd zijn om weer gezamenlijk de diensten te beginnen, want we hebben dan de hele Paastijd gemist en ook Pinksteren ligt dan al achter ons. De twee belangrijkste feesten in onze kalender en het hoogtepunt van het kerkelijk jaar. Daarom zullen we in ieder geval in de eerste dienst het "Christus is opgestaan" meerdere malen laten klinken om gesterkt het nieuwe seizoen te beginnen.

Ook denk ik er over om dit jaar de diensten de hele zomer door te laten gaan om de 'verloren' tijd in te halen en omdat er waarschijnlijk toch weinig mensen deze zomer weggaan.

Ik wens U ondanks alles nog een vreugdevol vervolg van de Paastijd toe. Laten we voor elkaar blijven bidden, zodat we ondanks onze afzondering toch een eenheid blijven. We hebben dan weliswaar geen diensten meer in Nijmegen, maar de enkele keren dat ikzelf in Amsterdam naar de kerk kon heb ik voor U allen gebeden aan de proscomidietafel en namens U partikeltjes op de diskos gelegd naast het Heilig Lam.

Tot slot vraag ik U ons ook buiten de diensten financieel te blijven steunen. U kunt Uw periodieke bijdrage storten op ons postgironummer IBAN NL 55 INGB 0001980837, t.n.v. Rus. Orth. Parochie Hl. Tichon.

Hopelijk tot spoedig ziens.

Hij is waarlijk opgestaan!

Met Gods zegen,

Aartspriester Sergi Merks.

.



Rekeningnummer van de Stichting Orthodox Kerkgebouw Nijmegen:
IBAN NL 10 SNSB 0859944263
BIC SNSBNL 2A
Rekeningnummer van de Parochie van de Hl. Tichon:
IBAN NL 55 INGB 0001980837
BIC INGBNL 2A
ANBI   RSIN nummer: 851031845